- 首页
- 其他
- 浪里浪气(短篇合集)
隆癸酉
王處仲世許高尚之目,嘗荒於色,體為之敝。左右諫之,處曰:“吾乃不覺爾。如此者,甚耳!”乃開後合,驅諸婢妾數十出路,任其所之,時人嘆焉
东郭铁磊
衛洗馬欲渡江,形慘悴,語左雲:“見此芒,不覺百交集。茍未有情,亦復能遣此!
公冶旭露
王大將軍為逆,頓軍姑。晉明帝以英之才,猶相猜,乃箸戎服,巴賨馬,賫壹馬鞭,陰察軍勢。未至十余,有壹客姥,店賣食。帝過之,謂姥曰:王敦舉兵圖逆猜害忠良,朝駭懼,社稷是。故劬勞晨夕用相覘察,恐跡危露,或致狽。追迫之日姥其匿之。”與客姥馬鞭而。行敦營匝而,軍士覺,曰“此非常人也”敦臥心動,:“此必黃須卑奴來!”命追之,已覺多裏,追士因問姥:“不見壹須人騎馬度此?”姥曰:“已久矣,不可及。”於是騎息意而反
涂向秋
冀州刺史楊淮二子喬與髦俱總角為成器。淮與裴頠、樂友善,遣見之。頠性弘方,愛之有高韻,謂淮曰:“喬當及,髦小減也。”廣性清淳,愛之有神檢,謂淮曰:“喬自及,然髦尤精出。”淮笑曰:“二兒之優劣,乃裴、樂之優劣”論者評之:以為喬雖高韻,檢不匝;樂言為得。然並為後之俊
字书白
石勒不知書,人讀漢書。聞酈食勸立六國後,刻印授之,大驚曰:“法當失,雲何得遂天下?”至留侯諫乃曰:“賴有此耳”
义雪晴
三年之丧何也?曰:情而立文,因以饰群,别疏贵践之节,而不可损益。故曰:无易之道也。创者其日久,痛甚者其愈迟三年者,称情而立文,所为至痛极也。斩衰苴杖,倚庐,食粥,寝苫枕块,以为至痛饰也。三年之丧二十五月而毕;哀痛未尽思慕未忘,然而服以是断者,岂不送死者有已,复有节哉?凡生天地之间者有血气之属必有知,有知属莫不知爱其类;今是大兽,则失丧其群匹,越月时焉,则必反巡,过其故,翔回焉,鸣号焉,蹢躅,踟蹰焉,然后乃能去之小者至于燕雀,犹有啁顷焉,然后乃能去之;故血气之属者,莫知于人,人于其亲也,至死不穷。由夫患邪淫之人与,则彼死而夕忘之,然而从之,是曾鸟兽之不若也,夫焉相与群居而不乱乎?将由修饰之君子与,则三年之,二十五月而毕,若驷之隙,然而遂之,则是无穷。故先王焉为之立中制节壹使足以成文理,则释之。
《浪里浪气(短篇合集)》所有内容均来自互联网或网友上传,笔趣阁只为原作者的小说进行宣传。欢迎各位书友支持并收藏《浪里浪气(短篇合集)》最新章节。