- 首页
- 历史
- 勤奋努力的我不算开挂
东方海宇
顧劭嘗與龐士元宿語,曰:“聞子名知人,吾與足孰愈?”曰:“陶冶世俗,時浮沈,吾不如子;論王霸余策,覽倚仗之要害,吾似壹日之長。”劭亦安其言
汪月
元皇帝既登阼,以後之寵,欲舍明帝而立文。時議者鹹謂:“舍立少,既於理非倫,且帝以聰亮英斷,益宜為副。”周、王諸公,並爭懇切。唯刁玄亮獨欲少主,以阿帝旨。元帝欲施行,慮諸公不奉詔於是先喚周侯、丞相入然後欲出詔付刁。周、既入,始至階頭,帝逆傳詔,遏使就東廂。周未悟,即卻略下階。丞披撥傳詔,逕至禦床前:“不審陛下何以見臣”帝默然無言,乃探懷黃紙詔裂擲之。由此皇始定。周侯方慨然愧嘆:“我常自言勝茂弘,始知不如也!
羊舌兴慧
袁悅有口,能短長說,有精理。始作玄參軍,頗被遇。後丁艱,除還都,唯賫國策而已。語曰:“少年時論語、老子,看莊、易,此是病痛事,當所益邪?天下物,正有戰國。”既下,說馬孝文王,大親待,幾亂機。俄而見誅
骆旃蒙
王敦既下,住船石頭,欲有明帝意。賓客盈坐,敦知帝聰明欲以不孝廢之。每言帝不孝之狀而皆雲溫太真所說。溫嘗為東宮,後為吾司馬,甚悉之。須臾,來,敦便奮其威容,問溫曰:“太子作人何似?”溫曰:“小人以測君子。”敦聲色並厲,欲以力使從己,乃重問溫:“太子何稱佳?”溫曰:“鉤深致遠,蓋淺識所測。然以禮侍親,可稱為。
师壬戌
殷荊州有所識,作,是束皙慢戲之流。殷以為有才,語王恭:“見新文,甚可觀。”便手巾函中出之。王讀,笑之不自勝。王看竟,不笑,亦不言好惡,但如意帖之而已。殷悵然失
《勤奋努力的我不算开挂》所有内容均来自互联网或网友上传,笔趣阁只为原作者的小说进行宣传。欢迎各位书友支持并收藏《勤奋努力的我不算开挂》最新章节。